fbpx
Tag

kremacja psa śląsk – Strona 2 z 2 – Esthima

paź 14
Love0

Jak pomóc zwierzęciu, które straciło czworonożnego przyjaciela?

By poradnik, zwierzęta i ludzie

Strata pupila to zdarzenie trudne dla całej rodziny, łącznie z innymi zwierzętami domowymi. Poruszanie tematu przeżywania żałoby zazwyczaj skupia się na relacji człowieka z czworonogiem, a pomijana zostaje kwestia poczucia straty u zwierzęcia, które również pożegnało życiowego kompana. Są jednak sposoby na pomoc zwierzęciu w tym skomplikowanym okresie.

Zwierzęce cierpienie

Wielokrotnie podczas rozdzielania silnie przywiązanych do siebie zwierząt, zauważyć można tak zwaną „reakcję na stres”. Oznaki zwierzęcego cierpienia mogą przypominać nieraz ludzką żałobę, często charakteryzując się zmianami w czasie snu i nawykach żywieniowych, brakiem zainteresowania codziennymi czynnościami oraz niechęcią do przebywania w samotności lub z dala od członków ludzkiej rodziny.

Niektóre zwierzaki po stracie przyjaciela będą „szukać” swojego kompana, błąkając się po domu. Bywają sytuacje, w których opiekunowie i lekarz weterynarii wyrażają zgodę, aby inne, zżyte zwierzęta były obecne podczas eutanazji pupila lub widziały i miały okazję powąchać ciało drugiego zwierzęcia po śmierci. Niektórzy, postępujący według tego schematu zauważali jego korzystny wpływ na zwierzę, inni nie zanotowali żadnych reakcji.

Jak pomóc zwierzęciu po stracie?

Najlepszych wskazówek może udzielić nam lekarz weterynarii, który zna zwierzę bądź znał oba zwierzęta. Poza tym należy utrzymywać dotychczasową rutynę tak dokładnie, jak to tylko możliwe oraz podtrzymać taką samą dietę i pory posiłków swojego zwierzęcia.

Jeśli zwierzę nie było zainteresowane jedzeniem przez kilka dni po śmierci przyjaciela, opiekuna może kusić, by zaoferować mu resztki ze stołu i przysmaki. Może być to jednak pułapką, ponieważ jeśli zwierzak nauczy się, że niejedzenie skutkuje otrzymywaniem smakołyków, może stać się niechętne do powrotu do regularnego jedzenia posiłków.

Chociaż chęć pocieszania leży w ludzkiej naturze warto spędzać czas z pupilem, kiedy ma on na to ochotę. Jeśli zwierzę zacznie otrzymywać od nas więcej uwagi niż zwykle będąc przygnębione i bierne, to może częściej zachowywać się w ten sposób by zwrócić na siebie uwagę opiekuna. Okazją do pozytywnego wsparcia zwierzaka będą za to wspólne aktywności o zwiększonej częstotliwości – mogą one pomóc także opiekunowi przeżywającemu żałobę. Wychodząc zaś z domu, można pozostawiać włączone radio lub telewizor, żeby zwierzę nie czuło się bardzo samotne.

Nowa sytuacja a emocje

W tym trudnym czasie warto pozwolić zwierzakowi na przepracowanie utraconej relacji. Często kilka zwierząt żyjących razem łączy wyjątkowa więź, a po śmierci jednego z nich, inne mogą stać się na jakiś czas „chwiejne emocjonalnie”.

Może to skutkować konfliktowością, obejmującą warczenie, syczenie, szczekanie, a nawet łagodne ataki. Jeśli do tego dochodzi należy skonsultować się z lekarzem weterynarii i porozmawiać o tym jak rozwiązać problem.

Zwierzęta bardzo dobrze wychwytują ludzki nastrój, a niektóre ich reakcje mogą być wynikiem stresu lub niepokoju opiekuna. Uważa się, że pomocne i korzystne dla zwierzaka jest powstrzymanie się od płaczu lub od okazywania skrajnego smutku w jego obecności.

Żałoba nie zawsze jest poprawnie rozumiana przez innych – zarówno w świecie zwierząt, jak i ludzi. Warto obserwować pupila, zwrócić uwagę na to, czy nie wykazuje objawów niepokoju, ale też nie odczuwać presji związanej z przelewaniem uczuć żywionych do straconego pupila na tego, który pozostał. Tak jak u ludzi, pogodzenie się ze stratą w przypadku zwierząt wymaga czasu, należy się na to przygotować i pielęgnować w pamięci wszystkie dobre chwile, które spędziło się razem z pupilami.

 

Bibliografia z dnia 7.08.2020:

paź 14
Love0

Jak poradzić sobie ze stratą zwierzęcia?

By poradnik, zwierzęta i ludzie

Strata ukochanego pupila wywołuje w opiekunach wiele trudnych emocji, w tym głęboki smutek. Radzeniu sobie z nimi nieodłączny jest proces żałoby, czyli naturalna reakcja na odejście kogoś bliskiego – czy to człowieka, czy zwierzęcia. Fizyczne okazywanie swojego cierpienia to na przykład aktywne opłakiwanie śmierci czworonożnego przyjaciela. Dzięki aktywnemu przeżywaniu procesu żałoby, a nie jego unikaniu, można osiągnąć stan pogodzenia się ze stratą.

Żałoba to kwestia dość indywidualna, nie przebiega według określonego schematu, choć składa się na nią pięć etapów wg Elisabeth Kübler-Ross: zaprzeczenie, gniew, targowanie się (negocjacja), depresja, akceptacja. Są jednak wskazówki które mogą okazać się pomocne i uniwersalne dla każdego, kto stanie w obliczu straty.

  • Uznanie rzeczywistości śmierci

Uznanie, że strata rzeczywiście nastąpiła może zająć tygodnie lub miesiące, ale nastąpi to w odpowiednim dla każdego czasie. Przygotowując się do „nowej normalności” życia bez ukochanego zwierzęcia należy być dla siebie wyrozumiałym. Budowanie relacji z pupilem zajęło trochę czasu, więc tak samo przyzwyczajenie się do jego nieobecności musi potrwać.

  • Oswojenie się z bólem

Doświadczenie wyjątkowo emocjonalnych myśli i mieszanki sprzecznych uczuć związanych ze śmiercią zwierzęcia jest trudną, ale ważną potrzebą. Zdrowsze przechodzenie przez proces żałoby można osiągnąć poświęcając czas na przepracowanie swoich uczuć, zamiast próby ich ignorowania.

  • Kontynuacja relacji ze zwierzęciem dzięki wspomnieniom

Nasze wspomnienia pozwalają dalej żyć zwierzętom w naszej pamięci. Doświadczanie tych wspomnień, zarówno radosnych, jak i smutnych, może być powolnym i bolesnym procesem, który przebiega małymi krokami. Można poświęcić trochę czasu, aby spojrzeć na zdjęcia pupila, stworzyć swojemu zwierzakowi Animorial lub napisać do zwierzęcia list, wspominając spędzony razem czas. Wartościowa jest także ręcznie robiona bransoletka „Zaplecione wspomnienia”, która może stać się wyjątkową pamiątką po ukochanym pupilu. Na kartoniku dołączonym do bransoletki można napisać kilka ciepłych słów dla swojego zwierzęcia lub jakieś wspomnienie, następnie zapleść je myślami w bransoletkę i pozwolić by towarzyszyły mu w drodze na drugą stronę tęczy. Biżuteria pamiątkowa może stać się za to relikwiarzem z niewielką ilością prochów czworonożnego przyjaciela i umożliwić przeżywanie żałoby w poczuciu prawdziwej bliskości.

  • Dopasowanie swojej tożsamości do sytuacji

Określając swoje społeczne role z łatwością możemy uznawać się za zwierzęcego opiekuna. Tak samo mogą myśleć o nas inni – ktoś może być „tym panem, który zawsze spacerował z wielkim czarnym psem po okolicy” albo „przyjaciółką, której kot zawsze skakał po kolanach”. Przystosowanie się do zmiany tożsamości, kiedy nie ma z nami ukochanego pupila jest bardzo znaczącą potrzebą w okresie żałoby.

  • Szukanie sensu

Kiedy zwierzę odchodzi, naturalną reakcją jest kwestionowanie znaczenia i celu obcowanowania ze zwierzętami domowymi w swoim życiu. Pogodzenie z pojawiającymi się w głowie tego typu pytaniami to kolejny aspekt żałoby, z którym należy się oswoić. Ważne jest samo zadawanie pytań, nie musimy znajdować na nie konkretnych odpowiedzi.

  • Przyjmowanie wsparcia od innych

Każdy trwający w procesie żałoby potrzebuje miłości oraz wsparcia innych, ponieważ żalu nie da się „przezwyciężyć”. Można go tylko przyjąć. Rozmowa lub przebywanie z innymi opiekunami zwierząt domowych, którzy doświadczyli śmierci zwierzęcia, może być jednym z ważnych sposobów na zaspokojenia tej potrzeby.

Ludzie często przynależą do grup wsparcia, próbując poradzić sobie ze smutkiem związanym z osobistymi kryzysami lub zakończeniem relacji międzyludzkich, ale dopiero niedawno rozpoczęto tworzenie grup wsparcia w celu poradzenia sobie ze śmiercią swoich zwierząt. Grupy te, prowadzone w odpowiedzialny sposób, mogą przynosić znaczne korzyści opiekunom pomagając w rozpracowywaniu emocjonalnych aspektów przywiązania oraz straty.

Miejscem w przestrzeni internetowej, dającym możliwość wspólnego pielęgnowania pamięci o ukochanych pupilach i wzajemnego wspierania się jest grupa na Facebooku „Łąki Wspomnień”. Więź między ludźmi a ich zwierzętami bywa silniejsza, niż wydaje się wielu osobom, a opiekun po stracie powinien doświadczyć ze strony innych zrozumienia oraz empatii. Zdajemy sobie sprawę z tego jak bezcenne jest pielęgnowanie wspomnień o bliskich sercu czworonogach, dlatego stworzyliśmy grupę wsparcia online, w której poza wzajemnymi interakcjami będzie można otrzymać profesjonalną pomoc w przejściu przez trudne chwile związane z pożegnaniem przyjaciela.

Przede wszystkim pamiętać należy, że doświadczenie straty dla każdego może być odmienne, stając się wymagającym wyzwaniem. Warto brać pod uwagę to, jakie zmiany nieodłączne są odejściu zwierzęcia.

O czym warto pamiętać

Ogłuszająca cisza

Cisza w domu po śmierci zwierzęcia może wydawać się potwornie głośna. Zwierzęcy towarzysz zajmował fizyczną przestrzeń w naszym życiu i domu, wiele razy jego obecność była bardzo odczuwalna za pomocą zmysłów. Kiedy pupila już nie ma, brak jego obecności, czyli cisza, staje się dojmujący. Odczuwalna staje się „obecność nieobecności”. Samo zdawanie sobie sprawy z tej smutnej prawdy pomoże przygotować się na nagłe przypływy trudnych emocji.

Konsekwencje wyjątkowej więzi ze zwierzęciem

Relacja dzielona ze zwierzakiem to szczególna i wyjątkowa więź, która niektórym może wydawać się trudna do zrozumienia. W okresie żałoby mogą pojawić się wokół nas przyjaciele i członkowie rodziny o dobrych intencjach, którzy będą uważać, że nie powinniśmy opłakiwać swojego zwierzaka lub którzy powiedzą, że nie powinniśmy smucić się tak bardzo, ponieważ „to tylko kot” czy „tylko pies”. Smutek jest jednak normalny, a relacja, którą stworzyło się ze swoim wyjątkowym przyjacielem, wymaga opłakiwania.

Żal, którego nie można wartościować

Czasami odczuwamy silne pragnienie opłakiwania „pochodzące z serca”, ale jednocześnie staramy się uzasadnić głębię naszych emocji i jest to niemożliwe. Rozsądek nie ma wytłumaczenia dla tego, co czujemy. Niektórzy będą wtedy chcieli „wartościować” swój smutek, stawiając emocje związane z żałobą po pupilu z innymi, przez co uznają je za „gorsze, mniej ważne”. Chociaż to normalne, dobrze wiedzieć, że żałoba to żałoba i wymaga troski oraz szacunku u każdego, kto doświadcza straty.

Kwestie duchowości

W czasie żałoby można kwestionować swoje przekonania dotyczące zwierząt domowych i życia pozagrobowego. Wiele osób wokół również będzie miało własne, niekiedy odmienne od naszych, opinie w tym temacie. W tym czasie ważne będzie znalezienie własnych odpowiedzi na nurtujące pytania i nabycie indywidualnych, osobistych przekonań. Pomóc w tym może psycholog, psychoterapeuta bądź towarzysz w żałobie.

 

Bibliografia z dnia 7.08.2020:

 

paź 14
Love0

Pochówek zwierząt w Polsce

By poradnik, zwierzęta i ludzie

Więź tworzona ze zwierzętami może być bardzo głęboka i sprawiać wiele radości, a strata ukochanego zwierzęcia może mieć na opiekuna wpływ równy, jeśli nie większy, utracie członka rodziny lub przyjaciela. Więź ta powoduje, że nasze interakcje ze zwierzętami są wyjątkowe i satysfakcjonujące, ale także czyni proces żałoby skomplikowanym. Żal i pogłębiony smutek mogą pojawiać się falami, intensyfikować na dany widok lub dźwięk przywołujący wspomnienia i wydawać się przytłaczające. Strata zwierzęcia to nie tylko trudne emocje oraz proces żałoby, ale również kwestie odpowiedniego pożegnania czworonożnego przyjaciela.

Zwierzę domowe jako towarzysz życia

Zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt zwierzęta domowe to te, które przebywają wraz z człowiekiem w jego domu lub innym odpowiednim pomieszczeniu i są utrzymywane w charakterze towarzysza. Podstawowym kryterium zaliczającym zwierzę do tej kategorii jest cel jego utrzymywania, czyli na przykład zaspokojenie potrzeb emocjonalnych czy też bycie wspomnianym towarzyszem człowieka (dotyczy ono nie tylko kotów i psów ale również zwierząt takich jak gryzonie, króliki, fretki i inne utrzymywane zwierzęta przez człowieka w domu).

Więź między ludźmi a ich zwierzętami bywa silniejsza niż nam się wydaje. Zwierzęta w pełni akceptują swojego opiekuna, który buduje z nimi relację opartą na wzajemnym zaufaniu i przyjaźni. Wielu z nas traktuje swojego pupila jak pełnoprawnego członka rodziny, humanizuje jego potrzeby i zachowania, nadaje imiona, dba, troszczy się, rozmawia. Posiadanie zwierzęcia redukuje stres, zmniejsza ryzyko depresji, zapobiega samotności, daje poczucie szczęścia, bezpieczeństwa i korzystnie wpływa na relacje z innymi ludźmi. Relację człowieka ze zwierzęciem powinno się kontynuować również po odejściu ukochanego czworonoga. Możliwość godnego pożegnania przyjaciela pozwala na pogodzenie się ze stratą. Świadome, głębokie przeżycie żałoby umacnia nasze relacje z żyjącymi wokół nas zwierzętami i ludźmi, a towarzyszące wszystkiemu emocje mogą stać się źródłem siły, którą da się dzielić się z innymi.

Eutanazja a śmierć naturalna

Z odejściem zwierzęcia, które jest członkiem rodziny, zwykle wiążą się silne emocje – zwłaszcza wtedy jeśli to opiekun musi podjąć decyzję o eutanazji, zawsze wyjątkowo trudną. Kiedy opiekun zwierzęcia czuje, że jego pupil może zbliżać się do kresu życia ze względu na wiek lub nieuleczalną chorobę, powinien porozmawiać z lekarzem weterynarii. Warto poruszyć temat czasu, który przeznaczyć powinno się na eutanazję, by oswoić siebie i rodzinę, również dzieci, z tym tematem. Okłamywanie najmłodszych, że zwierzę gdzieś znika to nie jest dobre rozwiązanie – lepiej poruszyć kwestię odejścia czworonoga na jak najwcześniejszym etapie.

Zabieg eutanazji powinien odbywać się w osobnym pomieszczeniu, gdzie zostaje przygotowany kocyk lub legowisko dla pacjenta, zaleca się też by właściciel był obok zwierzęcia, ponieważ będzie ono tęsknić i szukać znajomej osoby wzrokiem. W tych chwilach wyczuwa stres, ale nie wie do końca co się dzieje. Dobrze jest, gdy właściciel wspiera zwierzę do samego końca.

Najczęściej wprowadza się zwierzę w stan sedacji, czyli uspokojenia, za pomocą zastrzyku podskórnego lub zakłada wenflon, by podać lek dożylnie. Podanie środków do premedykacji sprawia, że zwierzak lekko zasypia, uspokaja się. Właściciel ma wtedy czas, żeby ze wszystkim się oswoić, jest cały czas przy zwierzęciu, głaszcze je. Przy każdym osłuchiwaniu serca pupila lekarz powinien informować, co słyszy, co się w danym momencie dzieje, co podaje, jaką drogą, jaki będzie tego efekt. Opiekun zwierzęcia wiedząc jakie będą kolejne kroki, czuje się spokojniej i wie, że jest traktowany z szacunkiem. Po podaniu premedykacji mija od kilku do kilkunastu minut kiedy zwierzę zasypia, następuje wtedy założenie wenflonu i podanie drugiego zastrzyku – tym razem ze środkiem, który zatrzymuje akcję serca. Po wyrażeniu przez opiekuna zgody i podjętej wspólnie z lekarzem decyzji podaje się dożylnie drugi zastrzyk, po którym zwierzak zasypia po kilkunastu do kilkudziesięciu sekundach. Lekarz powinien osłuchać serce i poinformować właściciela o tym, że przestało ono bić, a jego ukochany przyjaciel odszedł, nie cierpi już, co było najlepszą z możliwych decyzji. 

Po śmierci ukochanego pupila w domowym zaciszu wydawać by się mogło, że dobrym rozwiązaniem jest zakopanie jego ciała w ogrodzie albo na działce, by zawsze mógł być blisko. Takie działanie nie jest jednak zgodne z prawem i grozi karą grzywny oraz koniecznością poprawnego zutylizowania ciała. Pochówków zwierząt na terenach prywatnych dotyczy ustawa o zachowaniu czystości i porządku w gminach, a w art. 3 ust. 2 pkt. 2c widnieje zdanie o tym, że na gminie spoczywa obowiązek „transportu i unieszkodliwienia zwłok zwierzęcych lub ich części”.

Polskie prawo a pożegnanie pupila

W świetle prawa kwestię ciał zmarłych zwierząt reguluje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, definiując „zwierzę domowe” jako każde zwierzę należące do gatunków zazwyczaj karmionych i utrzymywanych przez człowieka w celach innych niż gospodarskie, lecz nie spożywanych przez ludzi.

Według art. 8 rozporządzenia (WE) NR 1069/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (…), padłe zwierzęta domowe stanowią surowiec kategorii I, czyli szczególnego ryzyka i podlegają bezpośredniemu przetworzeniu w zakładzie utylizacyjnym kategorii I, a następnie spopielaniu w zatwierdzonej spalarni. Art. 2 Ustawy o odpadach z dnia 14 grudnia 2012 r. wyłącza ciała zwierząt z definicji odpadów, uchylając rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego).

Utylizacja zwłok zwierzęcia razem z innymi odpadami medycznymi to usługa nierzadko proponowana w weterynaryjnych zakładach leczniczych. Często opiekunowie zwierząt nie wiedzą na co zgadzają się wybierając możliwość utylizacji. W zakładach utylizacyjnych zwykle ciała zwierząt są utylizowane w specjalnych destruktorach, w których pod wpływem ciśnienia i wysokiej temperatury pozostaje po nich sucha mączka, przeznaczona do spalenia. Kremacja pupila odbywa się w piecu krematoryjnym, a ciało zostaje spopielone. W procesie tym uczestniczyć mogą opiekunowie i każdy, kto chce pożegnać czworonożnego przyjaciela. Zwierzę nie jest anonimowe, a jego opiekun wie, co dzieje się z ciałem. Alternatywą dla utylizacji są krematoria zwierząt, w których ciało zwierzęcia traktowane jest z szacunkiem i godnością.

Komplikacje związane ze zwierzęcym cmentarzem

Istnieje także możliwość pogrzebania zmarłego zwierzęcia, ale tylko na wskazanych w tym celu cmentarzach (ich wykaz opublikował Główny Inspektorat Weterynarii). O tym, że martwe zwierzęta domowe mogą być bezpośrednio usuwane jako odpady przez zakopanie muszą zdecydować odpowiednie władze. Obecnie Polska nie posiada żadnych autonomicznych regulacji w sposób ogólny przewidujących taką możliwość, przez co pochowanie zgodnie z prawem padłego zwierzęcia domowego wymagałoby zezwolenia wydanego w drodze decyzji administracyjnej przez powiatowego lekarza weterynarii, za zgodą wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska. 

Z punktu widzenia przepisów sanitarno-weterynaryjnych cmentarz dla zwierząt to szczególny rodzaj składowiska odpadów. Musi on spełniać warunki gwarantujące, że zakopanie padłych zwierząt na danym terenie nie zagraża zdrowiu zwierząt i ludzi, w szczególności poprzez zabezpieczenie go przed dostępem osób trzecich, a także dostępem zwierząt dzikich i domowych, zabezpieczenie przed zanieczyszczeniem wód gruntowych, lub nadmiernym rozwojem flory bakteryjnej powodującej procesy rozkładu. 

Co zrobić po śmierci pupila?

Istnieje kilka możliwości, na które może zdecydować się opiekun. Pierwsza to nawiązanie kontaktu z wybranym przez siebie krematorium dla zwierząt, druga to skontaktowanie się z ośrodkiem prowadzącym w gminie działalność polegającą na utylizacji zwierzęcych zwłok i przekazanie ciała pupila, a trzecia to skontaktowanie się z lekarzem weterynarii, który może przekazać ciało ośrodkowi krematoryjnemu lub utylizacyjnemu, z którym współpracuje.

Rodzaje kremacji

Rytuał pożegnalny to bardzo ważny moment, w którym jest się w stanie ukochanemu pupilowi oddać hołd i szacunek. W Esthimie wybrać można jedną z trzech usług: kremację indywidualną z ceremoniałem pożegnania, kremację rozłączną oraz kremację łączną.

Termin kremacji ustalamy z opiekunami indywidualnie i gwarantujemy, że w komorze kremacyjnej znajduje się ciało tylko i wyłącznie wskazanego zwierzęcia. W dniu kremacji opiekunowie mogą pożegnać się ze swoim zwierzęciem w specjalnie przygotowanej sali, a początek kremacji mogą śledzić za pośrednictwem systemu wideo. W czasie całej uroczystości opiekunowie znajdują się pod opieką pracownika ośrodka, który odpowiada na wszystkie pytania, służy pomocą i wsparciem. W jednym z saloników w naszym ośrodku lub w parku sąsiadującym z ośrodkiem opiekunowie mogą poczekać do końca kremacji, by po jej zakończeniu otrzymać prochy zwierzęcia w ozdobnej urnie (wybranej z oferty), z dołączonym do niej certyfikatem kremacji.

Podczas kremacji indywidualnej w komorze krematoryjnej znajduje się ciało jednego zwierzęcia. Kremacja odbywa się bez obecności opiekuna zwierzęcia w ośrodku kremacyjnym. Po zakończeniu kremacji prochy składane są do kartonowej urny i przekazywane opiekunom wraz z poświadczającym certyfikatem (odbiór osobisty w naszym ośrodku lub w klinice przez lekarza weterynarii). Standardowa urna kartonowa może zostać na życzenie opiekunów zwierzęcia zastąpiona urną dekoracyjną (zakup jest możliwy w ośrodku lub w sklepie internetowym Esthimy).

To odpowiednie pożegnanie z ukochanym zwierzęciem jeżeli opiekunowie pragną pożegnać pupila w domu czy w klinice oraz mieć pewność jego godnego odejścia, natomiast nie chcą uczestniczyć w kremacji ani zachować prochów zwierzęcia. Kremacja zwierzęcia odbywa się w towarzystwie ciał innych zwierząt towarzyszących, w wyniku czego nie ma możliwości wyodrębnienia prochów konkretnego zwierzęcia. Opiekunowie otrzymują certyfikat kremacji przekazany za pomocą poczty elektronicznej.

Urnę zwierzęcia można umieścić na cmentarzu dla zwierząt, ale równie dobrze w domu czy w ogrodzie tak, by pupil wciąż w jakiś sposób był obecny w codzienności opiekuna.

Upamiętnienie pupila

Czas po stracie to kilka etapów żałoby, których przeżycie jest niezbędne dla zabliźnienia ran. Po stracie warto starać się jak najlepiej uczcić pamięć o swoim czworonożnym przyjacielu, chociażby przez powieszenie na ścianie jego fotografii, napisanie pożegnalnego listu, posadzenie drzewa czy innej rośliny ku jego pamięci, umieszczenie urny w wyjątkowym dla niego miejscu. Można również podzielić się wspomnieniami życia z pupilem w Animorialu, stworzyć album z jego zdjęciami czy wybrać specjalną świeczkę do zapalania wtedy, kiedy myśli się o zwierzęciu. Pielęgnowanie wspomnień o wiernym przyjacielu może być pomocnym sposobem na pozbycie się trudnych emocji i najlepszym, co można w takich chwilach uczynić.

Upamiętnić ukochanego pupila można również za pomocą biżuterii pamiątkowej bądź odcisku łapki. Wisiorek ze srebra w kształcie serca, pieska czy kotka może stać się relikwiarzem z niewielką ilością prochów czworonożnego przyjaciela. Takie maleńkie dzieło sztuki daje możliwość zachowania pamięci o bliskim sercu zwierzęciu i pozwala na przeżycie żałoby w poczuciu prawdziwej bliskości z tym, który zamieszkał za Tęczowym Mostem.

 

Bibliografia z dnia 10.08.2020: