Zwierzęta towarzyszące są często naszymi najbliższymi towarzyszami. Karmimy je, głaszczemy, wychodzimy z nimi na spacery czy bawimy się w domowym zaciszu. Wielokrotnie nas rozczulają i wywołują uśmiech na naszych twarzach. Są z nami zarówno w momentach radosnych, jak i smutnych. Obdarzają bezinteresowną miłością i przywiązaniem. Kiedy zderzamy się z informacją o chorobie pupila i możliwością jego straty, możemy doświadczyć szczególnego rodzaju żałoby jeszcze za jego życia. Zwierzęta żyją krócej od ludzi, przez co każdy opiekun zwierzęcia obarczonym jest możliwością takiego doświadczenia. W ramach Akademii Esthima tłumaczymy, czym jest żałoba antycypacyjna, czyli żałoba za życia zwierzęcia – z czego wynika i jak sobie z nią radzić.
Strata ukochanego zwierzęcia okazuje się dotkliwa bez względu na wiek tego, kto je traci. Dzieci doświadczające śmierci ukochanego pupila mogą czuć dokładnie to samo, co dorośli w żałobie. Co więcej, żałoba w przypadku dzieci wymaga ze strony dorosłych uważności. Jednym z narzędzi wspierających w redukcji lęku i zrozumieniu rzeczywistości związanej ze stratą pupila jest bajka terapeutyczna. Taką bajkę, zatytułowaną „Atosie, pamiętam o tobie”, udostępniamy w ramach projektu Akademia Esthima.